Pewność siebie

Ludzi można podzielić na różne grupy utworzone według rozmaitych czynników, grupy te mogą mieć charakter bardzo ogólny lub szczegółowy, tworząc tym samym wiele podgrup. Przyjmijmy za miarę przynależności pewność siebie, stwórzmy dwie grupy- ludzi pewnych siebie i tych zamkniętych w sobie.

 Osoby należące do pierwszej grupy to dusze towarzyskie, są otwarci, zabawni, nie mają problemu z zawieraniem znajomości. Ci zamknięci w sobie zawsze stoją gdzieś z boku, cisi, zdystansowani.. Jednak gdy spojrzy się im w oczy będące zwierciadłem duszy ujrzy się w nich błysk mówiący o pragnieniach ukrywanych na samym dnie, o chęci bycia zauważonym. Najprostszą (i najkrótszą) drogą na osiągnięcie tego jest wywołanie wokół siebie jakiejś kontrowersji. Ale czy  trzeba płacić tak wysoką cenę? -Nie. Wystarczy pomóc wyłonić się niepowtarzalności, która została przysypana różnymi kompleksami i niskim poczuciem wartości. Znajduje się w każdym z nas tylko czasem nie potrafimy samemu jej odnaleźć. Wtedy potrzebny jest ktoś, anioł stróż, przyjaciel, motylki.. -niesamowita siła, która pomoże się z tym uporać. 

Puzzle

Człowiek jest jak puzzle- na jego obraz składa się wiele elementów (wiele? często odnoszę wrażenie, że niektórzy są paroelementową  układanką o poziomie trudności dla małego dziecka). Każda, choćby najmniejsza, część ma swoje określone miejsce, jest niezbędna, bo tworzy całość, a chyba nikt nie lubi niekompletnych puzzli?

 Moje właśnie takie są. Wiele razy próbowałam je ułożyć. Nie dawałam rady, prosiłam o pomoc. Jednak zawsze było to samo-z rezygnacją zostawiałam. Nieraz widowiskowo wszystko lądowało pod biurkiem, za łóżkiem, w koszu. Dlatego teraz elementy są porozrzucane i zgubione, a te które mi zostały są dopasowane na siłę. Czasem wydaje mi się, że są z jakiejś innej układanki. Obraz człowieka wychodzący z nich jest poszarpany, cały w strzępach. Mimo to ułożę tą układankę tak jak należy- zacznę od ramki, później zajmę się środkiem.