kobiecość zimą zapada w hibernacje, chowa się pod warstwą zimowego tłuszczyku.
nogi tracą swój kształt schowane w grube bawełniane rajstopy.
piersi toną w warstwach ciepłych swetrów, które zastępują zwiewne bluzki
delikatne dłonie stają się suche i popękane pod wpływem zimna
włosy niesfornie wymykają się spod czapek.
zwinięta w kłębuszek, niczym kot, kobiecość czeka na pierwszy powiew ciepłego powietrza,
na promienie wiosennego słońca , które delikatnie rozbudzą tętniącą w kobiecie energię.
wraz z przyjściem wiosny powolutku zacznie pękać stworzony zimą kokon, a z niego ulotni się podziemne źródło biologicznej siły.
póki co ta siła zostaje podtrzymywana przez kubki gorącej herbaty, ciepło uścisku i drobne magiczne czynności
